“SHD heeft onze stad Dilsen-Stokkem mee op de kaart gezet.”, terecht aangehaald door meerdere sprekers op de 50-jarige verjaardag van onze schitterende onderwijsinstelling. Inmiddels is ook dat al weer bijna 4 jaar geleden en is het 54 jaar geleden dat de eerste 16 leerlingen door zuster Costa werden binnengelaten.
Ook ikzelf ben er in 1995 afgestudeerd. Die laatste 2 jaren in het 5e en 6e Wiskunde-Wetenschappen heb ik “afgezien”. Maar ze hebben me als geen ander voorbereid op verdere studies. Dat is ook hetgeen ik hoor als ik weer eens op een Hoge School of een Universiteit een gastcollege mag gaan geven: “De leerlingen van SHD hebben een goede naam en zijn goed voorbereid”. Die hoge norm mag men wat mij betreft met hand en tand verdedigen. Zelf kan ik dan boeiende verhalen vertellen over Penders, de strenge maar rechtvaardige leerkracht Fysica. Over mijn leerkracht Wiskunde, die wel erg vaak boos op mij was. Het heeft mij toch gebracht waar ik nu sta. Onder impuls van meester Drijkoningen ben ik ICT gaan studeren. Het was toen al een hobby, vandaag een beroep. Quasi overal in Vlaanderen mag ik zaken zien waar ik op de één of andere manier de hand in heb gehad. Tuurlijk ben ik dan trots en vaak denk ik: dat zou nooit gebeurd zijn zonder die strenge leerkracht Fysica, die boze leerkracht Wiskunde en het duwtje van Drijkoningen. Dat maakt me dan ook trots op die jaren aan de Humaniora.
Ondertussen is ook mijn oudste dochter, Esmée, afgestudeerd. Zij beëindigde vorig jaar het laatste jaar Humane Wetenschappen. Ondertussen studeert ze Orthopedagogie aan het UCLL. Zij heeft de zachtere richting opgezocht.
De Humaniora, een belangrijk hoofdstuk uit mijn leven. Een belangrijk hoofdstuk voor mijn kinderen. De Humaniora, een belangrijke peiler voor Dilsen-Stokkem. Hoe trots ben jij op je jaren aan de Humaniora? Welke herinneringen haalt het bij jou op?
