In de media wordt er veel aandacht gegeven aan negatieve berichten over politici. Die berichten gaan helaas nog niet eens over 0,01% van de mensen die actief zijn in de politiek. Doordat het de media is die ons “hersenspoelt” neem je die berichten misschien zomaar over als “de algemene waarheid”. Ik wil je een inzicht geven, vanuit mijn eigen beleving, van de echte waarheid. En ik verdien er niets aan …
De afgelopen maanden loop ik zelf rond als vrijwilliger en “uitdager”. Vele uren en dagen steek ik er in om zaken te veranderen, na te denken over de toekomst, manieren om de inwoners terug trots te maken. Het zijn kleine steentjes die ik probeer te verleggen. In mijn achterhoofd ook vele “wat als …” scenario’s. Soms laat ik mij daar door leiden. Het merendeel van de tijd trek ik mij op aan de vele goede dingen die gebeuren. Zoals trots zijn op die vele kleine steentjes van de afgelopen maanden. Ze hebben al vele kleine veranderingen in Dilsen-Stokkem teweeg gebracht. Denk maar aan hoe mensen vandaag begaan zijn met de verschillende onderwerpen op deze blog! De laatste week was geweldig: 490 mensen die zich achter het behoud van de wandelpaden op Connecterra zetten. Dank jullie wel! Ik ben nog steeds hoopvol dat het lokale beleid daar oor naar zal hebben.
Net zoals mij zijn er veel oprecht geëngageerde mensen in Dilsen-Stokkem en die verdienen daar geen geld aan. Integendeel! Lokale politieke partijen kan je bekijken als elke vereniging. In realiteit bestaan ze grotendeels uit vrijwilligers, niet-betaalde bestuursleden, lokale én nationale mandatarissen. Velen offeren tijd en hun privé op om zich in te zetten en een engagement op te nemen.
Het doet mij dan ook pijn dat de media die 99,99% mensen raakt door eenzijdig en enkel te berichten over excessen. Al die mensen rond mij die zich engageren verdienen dat niet. Zonder al deze vrijwilligers is er immers geen democratie meer.
“Is er een democratie als er voorakkoorden gesloten worden?”
“Is er een democratie als de oppositie monddood wordt gemaakt?”
Ik hoor het jou zo al denken. En ik begrijp jou. Het is nu net om dat deel in onszelf tegen te gaan dat we de verdomde plicht hebben om die vrijwilligers die echt het verschil maken te belonen! Je hebt zelf de sleutel in handen om daar iets mee te doen!
We moeten terug naar buurten waar jij kan beslissen wat er in jouw buurt gebeurt, waar wij die vrijwilligers die zich inzetten meer gaan belonen! Niet met geld maar met oprechte waardering! Uiteraard wil jij iets terug doen voor die vrijwilliger en jouw buurt, als dat ook daadwerkelijk “jouw” buurt is en niet de wijk waar een elite over beslist. Jij kan beslissen om van de wijk zelf terug jouw buurt te maken!
Zou het niet tof zijn als we allemaal weer “positief” voor eigen deur vegen en wantoestanden vermijden? Hoe kan het dat enkelingen beslissen over appartementen in jouw buurt? Over het verdwijnen van wandelpaden waar duizenden mensen per jaar komen? Over voetbalclubs waar vrijwilligers zich dagelijks inzetten?
Ondanks alles blijf je dan nog witte raven vinden die zich in het hele kluwen, als vrijwilliger, willen engageren. Dappere inwoners die zich aan de basis van een partij engageren, voor Dilsen-Stokkem of voor hun deelgemeente of omdat ze geïnteresseerd zijn in jongeren, gehandicapten, scholen, ondernemen, verenigingen of andere thema’s. Het is dat engagement dat ertoe leidt dat onze gemeenschap kan overleven.
Het gebrek aan vertrouwen in politiek maakt dat mensen zich beginnen schamen om zich aan een “kleur” te koppelen. Dit zijn letterlijke woorden van de afgelopen weken en maanden:
Ik wil niet “blauw” zijn! Wat betekent “rood” nog? Waar staat dat “oranje” voor? Die van “groen” zijn vandaag hot maar wat met morgen?
Ook dat gevoel kan ik begrijpen. Iemand maakte mij “oranje”. Bij die waarden voel ik me gewoon het beste thuis. Het hoort dan niet dat “blauw” of “rood” tijd aan mij besteden. Het is toch jammer als een kleur ons belet om naar elkaar te luisteren, om te bewegen, om samen het verschil te maken! De vijver met inwoners die, ongeacht hun kleur, iets ten goede willen veranderen mag toch nooit opdrogen.
Vrijwilligers die wel nog met een kleur willen meedoen moeten we ondersteunen om niet tegen de muren van de partijpolitiek op te lopen. Partijen en de media (als 4e macht) hebben een torenhoge verantwoordelijkheid: geef meer aandacht aan de oprecht geëngageerde mensen in de politiek! Aan de vrijwilligers! Zij verdienen die aandacht, meer dan hetgeen we nu laten zien. Zeker de duizenden militanten die gratis alle dagen bezig zijn met activiteiten, eetdagen, steunen van de vele verenigingen, buurtverenigingen, campagne voeren, mensen overtuigen,… zij verdienen die negativiteit niet! Zij verdienen tonnen respect. Ongeacht hun kleur!
Die vrijwilligers dragen de warmte van Dilsen-Stokkem en ook zij worden vandaag met “zakkenvullerij” geassocieerd. Dat is niet eerlijk! Voor geen enkele lokale partij. Het maximale dat die vrijwilligers daarvoor terugkrijgen is misschien een mandaat of zitpenning die op geen enkele manier hun tijd en inzet compenseert. Indien we er als samenleving niet in slagen deze inzet te respecteren, is de uitkomst bekend: die vrijwilligers zullen vertrekken, de anderen zullen overblijven. Zo bewijzen we en maken we vooral zelf een waarheid die we niet willen!
Natuurlijk moeten we steeds voor eigen deur vegen en komaf maken met onzuivere constructies. Natuurlijk mag daar ook nieuws over gebracht worden. Er is wel ook zoveel meer te vertellen dan al dan niet verantwoorde neveninkomsten, voorakkoorden, lijststemmen en rare opvolgerssystemen, enz … Dat is 0,01% van het nieuws. De andere berichten zouden berichten over vrijwilligers moeten zijn, die maken 99,99% van de toekomst.
Tot daar! Jullie zien mij waarschijnlijk als een naïeveling. Maar ik zie het anders: ik zie mij als een vrijwilliger die engagement verkiest boven de lokroep van een postje. Daarnaast roep ik jullie op om mijn voorbeeld te volgen en het eeuwige gezeur over de ‘mediageile zakkenvullers’ in te ruilen voor een oprecht engagement. Want: als vrijwilliger kan je wel degelijk lokaal het verschil maken’.
Mail mij op jackie.janssen@telenet.be
Vrij naar: “Vrijwilligers aan de macht” – Karel Van Butsel (2004)
