Vanuit de waterski belanden we bij Nand Meekels. Ooit bezitter van een caravan op het domein in Lanklaar en voorzitter van de waterski maar zelf typeert hij zich helemaal anders. Nand gaat het liefst door het leven als een “harde werker”! 1,5 uur duurde het gesprek. Vele herinneringen passeerden de revue. Een bloemlezing!
Dag Nand, de Waterski heeft ons naar hier gestuurd. Wat maakt dat ze trots zijn op jou?
Zelf ben ik trots op alles wat ik voor hun heb kunnen doen. Het harde werken. Het meest trots ben ik op de vele dingen die we daar in orde hebben gemaakt door de jaren heen en al die mensen die dat vrijwillig deden. De kantine waar we met velen aan werkten tot en met de evenementen en de “showvoormiddagen” die volk lokten langs het kanaal. Het uitbouwen van de club met vele leden. Allemaal zaken die ik met plezier heb gedaan.
Bij de waterski ben ik terechtgekomen door mijn dochter Monique. Ik herinner mij nog levendig de vraag: “Pa, koop je mij een boot?”. Ze hebben er wel “brikken” voor moeten schoon maken. Maar zo kwamen ze wel aan een boot. Dat is toch fijn als je zoiets kan doen voor je kinderen. Voor ik het wist werd ik voorzitter.
Wie is Nand en wat bindt Nand met Dilsen-Stokkem?
Ik ben hier na de oorlog aangekomen. Als 14-jarige. Naar school kon ik toen niet meer gaan. Ben dan maar beginnen werken. Eigenlijk heb ik altijd in de buurt gewerkt als schrijnwerker. Dat was toen aan 2,5 frank per uur. Toen kwam ik van Aldeneik met de fiets naar Stokkem. Toen ik 18 was ben ik 18 maanden naar het leger moeten gaan. Weg werk. Daarna ben ik bij Leenders in Lanklaar gaan werken als schrijnwerker. Daarna terug bij Stassen in Stokkem en zo ben ik hier ook definitief komen wonen.
Jij woont toch kort bij Ronny Beuten? Zelfs met zijn papa Frans Beuten heb ik nog gewerkt. Toen was het al 16 frank per uur. We moesten wel betonnen trappen gaan maken in Mechelen!
Ik zocht alles zelf uit. Ik was niet naar school gegaan maar door het zelf te ontdekken was het altijd makkelijker om het te onthouden.
Waar ben jij zelf trots op in Dilsen-Stokkem?
Dat ik van een clubje een club heb kunnen maken en dat ze er nog steeds is! 50 jaar al. In Stokkem vind ik het wel leuk om rustig een tas koffie te gaan drinken. Vroeger deed ik dat hier langs de Molenweg maar die zaak is moeten verdwijnen van de éne op de andere dag. Tegenwoordig is dat alle dagen in het Uchterhoes en soms nog eens bij De Wissen. In Dilsen kom ik ook wel eens in de Arend. Het centrum van Stokkem is veel veranderd, maar het is nog wel tof. Maar er gebeuren wel veel jammere zaken: die appartementen op het Heldenplein dat is een verschrikking.
Honderden namen passeerden de revue tijdens dit deel van het gesprek. Teveel om op te noemen. Nand heeft veel respect voor vele collega’s, harde werkers en mensen die Dilsen-Stokkem maakten. Als ik ooit een “Harde Werker” reeks moet maken heb ik meteen een hele trits namen!
Naar wie zouden we moeten gaan na jou? Op wie ben jij trots?
Al die mensen die hard werken verdienen wel een beetje trots. Jullie moeten vooruit kijken! De toekomst is echter gemaakt van het verleden en van vandaag. Iedereen doet wel iets. Als ik één iemand moet noemen dan is dat wel Louis Staut. Daar heb ik leuke tijden mee gehad.
Dat meen je niet? Louis Staut, de leerkracht?
Ja die ken je die ook?
En of we die kennen. Zo is de cirkel rond want over Louis kan je lezen in dit artikel.
Wij pikken de volgende keer een nieuw zaadje in Dilsen-Stokkem op. We starten het bij de vrijwilligers in het lokale voetbal!
