Alles wat bestaat, heeft als eerste doel zichzelf in stand te houden.
Waarom zwijgen geen optie is – Anthony Bosschem
Een uitbol-scenario. Dat vind ik een betere naam voor de exit-strategie. Het brengt ons terug naar het “normaal” van gisteren. Terwijl we ons best klaarmaken voor het “normaal” van overmorgen.
Afgaande op de nood moeten we precies allemaal nog even terug naar dat “oude normaal” om samen nog één keer, heel even, te proeven van wat we zeker niet meer terug willen.
Zag jouw leven tijdens de lockdown er ongeveer zo uit?
- Je werkte meer dan voor de crisis en toch had je plots meer tijd voor je gezin. Tijd die je daarvoor invulde met pendelen.
- Drie auto’s voor de deur die enkel aan de verzekeraar nog geld opbrachten.
- Plotseling lukt het jou om (meer) geld over te hebben op het einde van de maand. De wekelijkse trip naar het restaurant is weg maar daar gaf je toch niet zoveel uit?
- Jouw buurt werd opnieuw jouw thuis omdat wandelen en fietsen deel van je dag werd en je plots weer ontdekte waarom je die plaats gekozen had om te gaan wonen.
- Je mocht proeven van lokale groenten en fruit waarvan je de smaak al even vergeten was en dacht dat die enkel te proeven waren in exclusieve restaurants.
- Solidariteit werd ook deel van jouw gezin. Je zette je in om mensen in nood bij te staan, te helpen aan het maken van mondmaskers voor rusthuizen. Anderen helpen maakte jou gelukkig.
- Jouw ADHD-puber maakte plots ook vlotter, in alle rust, zijn taken voor school af. Als hij iets niet begreep was er wel één of ander youtube filmpje dat het goed in beeld bracht. Eenmaal zijn taken opgeladen waren kon hij verder gaan werken aan zijn zelfgemaakte-paletten-lounge waarin hij later, na de lockdown, met vrienden kon gaan chillen.
- Jouw gedemotiveerde tiener blijkt de school en verenigingen toch te missen. Eindelijk heeft hij begrepen dat er naast saaie activiteiten ook een andere functie is voor scholen en verenigingen: sociaal contact!
- Je stresspeil was veel langer dan “gewoonlijk”, ondanks de crisis en de mensen rond je die ziek werden.
- De boeken die al maanden klaarlagen in de boekenkast zijn gelezen en je kooppatroon op bol.com is plots terug veranderd naar meer lectuur in plaats van allerlei spullen die je werden aangeraden.
Geen uitbol-scenario, de tijd is rijp!
Meer nog dan in andere landen hebben we in België nu toch wel wat lessen mee te nemen naar een nieuwe start. Meer nog dan andere landen kunnen wij 2030 al naar 2020 halen. Tabula rasa met het huidige systeem. Een nieuw systeem starten en bouwen en zo het land met al zijn inwoners leiden naar eenvoud, meer zekerheid en lokale slagkracht.
Kunnen we ons laten inspireren door een decentraal politiek stelsel zoals de Zwitsers ons voordoen. In iedere geval een systeem dat vertrekt van het lokale met éénmaal verkiezingen per 4 jaar en gedaan met spelen op bovenlokaal niveau: gedwongen samenwerking met vertegenwoordigers uit het lokale die het bovenlokale erbij doen. Meer volksinitiatieven en referenda. Vinger aan de pols.
Zelf dat is een uitbol-scenario! We kunnen zelfs nog verder gaan?
Duurzamere productie, meer koopkracht
Zouden we consumptie van producten die rond jouw buurt zijn geproduceerd niet belonen en consumptie van producten die van ver zijn gekomen niet duurder maken. Hoe zot was het om T-shirts te dragen die met een vliegtuig en camions naar een winkel in een stad bij jou in de buurt te brengen. Een stad waar jij naar toe reed met een auto en je frustreerde aan overvolle parkeergarages?
Is het niet zinvol om een verlaagde vennootschapsbelasting te koppelen aan bedrijven die beroep doen op lokale werkkrachten. Als je de koopkracht lokaal niet op peil houdt door in arbeid te voorzien dan zal ook je afzetmarkt verhuizen. De stijging van de koopkracht is een opwaartse spiraal die de lokale economie vleugels zal blijven geven. Daarom zetten we ook wel een plafond op de productie van een bedrijf. Genoeg is genoeg.
Lokale duurzame en maatschappelijke belangen waar lokale bedrijven aan bijdragen moeten we fiscaal belonen.
Het einde van de globalisering? Neen dat denk ik niet. Globaal op menselijke aspecten, lokaal op de economische aspecten. Dat is de richting waar iedereen zich meer in zal thuisvoelen. Waar we economische migratie mee stoppen en humane migratie kunnen aanvaarden.
Respectvoller onderwijs
Jongeren hebben onderwijs op maat van het individu en leerkrachten worden met veel meer respect behandeld. Scholen zijn kleiner en lokaler. Specialisatie is persoonlijker. De bureaucratie heeft plaats gemaakt voor ondersteuning.
Artificiële intelligentie geven de leerkracht advies op maat, verlicht zijn job en selecteert uit de vele e-learning pakketten die lesvorm die het best past bij een individuele student. Chatbots helpen in routinematige zaken. Creativiteit, samenwerken en ondernemerschap bevorderen sociale cohesie en communicatie.
Leerkrachten kunnen focussen op dat waarvoor ze deze job gekozen hebben: jongeren vooruit helpen in het leven en hen klaarmaken voor de toekomst.
En zoveel meer …
De afhankelijkheid van zware energie-netwerken werken we weg. De complexiteit en afhankelijkheid van buitenlandse producenten vervangen we door lokale energievoorziening. Kosteloos voor de consument. Het netwerk van wind- en zonne-energie wordt door lokale overheden onderhouden.
Zie je het al voor je dat de kosten van de gezondheidszorg dalen omdat het algemene welzijn van de mensen serieus is verbeterd. Burn-out gesprekken hebben plaats gemaakt voor gesprekken die duidelijkheid geven aan zingeving en gemaakte keuze.
De koopkracht van iedereen kunnen we laten stijgen door de samenhang van een pak van de geschetste evoluties.
Er is geen nood aan een uitbol-scenario. De tijd is rijp voor een antwoord waarin economie en ecologie hand in hand gaan.
Het was maar een droom?
We zullen helaas nog een hittegolf of 3 en een gezondheids- of welzijnscrisis of 2 nodig hebben voor we de omslag maken. Ofwel moet je nu zelf in beweging komen. Massaal.
Wij, Belgen, hebben geen nood aan een uitbol-scenario.
Wij kunnen de eersten zijn. Galliers, Weet je nog? Spring je mee?
